RUP gemeentepark
03 Maart 2023
Schertsvertoning over het RUP Gemeentepark
We hebben in Zwevegem een uitstekende reputatie als het op theater aankomt. En ook daar waar je het niet zou verwachten, in de gemeenteraad, werd er in de zitting van februari een heus toneel opgevoerd. Het agendapunt over de goedkeuring van het ‘RUP Gemeentepark’ kondigde zich aan als een ware tragedie.
Want in de weken voorafgaand aan de raadszitting groeven Lijst Burgemeester en CD&V zich elk dieper in hun loopgraven in. Lijst Burgemeester ging voor bouwmogelijkheden met een bouwhoogte van 24m en 1 parkeervak per woongelegenheid. CD&V, met het débacle van 2012 over het bouwen in het park in het achterhoofd (ze verloren er de verkiezingen mee), wilde niet hoger dan 20m, én 1,5 parkeergelegenheid per woning.
Het publiek had op voorhand reeds zijn afkeuring over het op te voeren stuk laten blijken. Er werden zowat 200 bezwaarschriften ingediend.
Ter zitting werd de tragedie een tragikomedie. De burgemeester, in een poging om toch iemand te overtuigen, begon met de langste monoloog uit zijn carrière. Nog voor hij zijn eerste zin had vervolledigd gaf de CD&V fractieleidster – toch een partner in zijn meerderheid - via een rood lichtje te kennen dat ze stond te popelen van ongeduld om tussenbeide te komen. Maar de burgemeester-regisseur wilde de hoofdrol duidelijk niet delen.
Uiteindelijk moest hij het woord wel laten aan CD&V. Men pleitte, de partijlijnen getrouw, voor een compromis. Niet echt gestoeld op kennis van stedenbouw of hedendaagse bouwkundige mogelijkheden, maar gewoon, typisch CD&V, ‘de-stok-in-twee’. Niet 24, niet 20, maar wel 22 meter als maximale bouwhoogte. En de parkeernorm moest naar 1,5.
De burgemeester vroeg aan de voorzitter om de zitting voor 10 minuten te schorsen. Het onwaarschijnlijke was gebeurd. Het spreken-met-één-stem door de meerderheid was gebroken. De onverdeeldheid van de meerderheid lag open en bloot te grabbel voor het publiek en de talrijk opgedaagde pers.
Na de schorsing bleek dat de tragikomedie zeer snel een schertsvertoning werd. De burgemeester, die in de voorbije weken voet bij stuk had gehouden over de in te nemen standpunten, capituleerde op alle vlakken en gaf zijn niet-langer-betrouwbare partner CD&V haar zin: 22 meter en 1,5 parkeerplaatsen, dat zou het worden.
De minderheid moest het met lede ogen aanzien. Maar ook het standpunt van de minderheid, die wel unaniem zou tegenstemmen, was niet eensgezind.
Uiteindelijk bleek Groen de enige partij te zijn die genoeg heeft van de bouwwoede van deze meerderheid en geen enkele vorm van uitbreiding van de bouwmogelijkheden in het park wilde voorzien. We pleitten voor een maximale uitbreiding van het park als beleefbare groene zone in het centrum van onze gemeente.
De meerderheid sloot de rangen en het publiek kon teleurgesteld terug naar huis.
Daags na de voorstelling haastte de burgemeester zich nog om in de pers het bekomen compromis op te hemelen. Hij kende zichzelf zowaar een Oscar voor hogere bestuurskunde toe. Er was helemaal geen sprake van een barst in de meerderheid en de kunst van het compromis was het hoogste goed.
En zo kon er toch nog (groen) worden gelachen op het einde.
